-
1 kij ma dwa końce
погов. па́лка о двух конца́х -
2 kij
сущ.• верстатка• дубина• дубинка• жезл• камыш• колышек• палка• палочка• посох• прут• тростник• хвост* * *1) (laska, pałka) палка, посох, трость2) kij (hokejowy) клюшка3) kij (bilardowy) кий* * *♂, мн. Р. \kijów палка ž;\kij bilardowy кий; \kij hokejowy клюшка; \kij narciarski лыжная палка; \kij pielgrzymi посох пилигрима; chodzić o \kiju ходить с палкой (опираясь на палку); ● jakby \kij połknął словно аршин проглотил; wetknąć (wsad/ić) \kij w mrowisko поднять всех на ноги,
взбудоражить;\kij ma dwa końce погов. палка о двух концах; nie \kijem go, to pałką погов. не мытьём, так катаньем
+ pałka, patyk, laska* * *м, мн Р kijówпа́лка żkij hokejowy — клю́шка
kij narciarski — лы́жная па́лка
kij pielgrzymi — по́сох пилигри́ма
- wetknąć kij w mrowiskochodzić o kiju — ходи́ть с па́лкой (опира́ясь на па́лку)
- wsadzić kij w mrowisko
- kij ma dwa końce
- nie kijem go
- to pałkąSyn:
См. также в других словарях:
kij — m I, D. a; lm M. e, D. ów 1. «prosty drąg drewniany; łodyga, patyk, laska» Kij gruby, ostrugany, sękaty. Kij bambusowy, trzcinowy, wiklinowy. Kij dziadowski, podróżny, żebraczy. Szczotka na kiju. Bić, obić, uderzyć, walnąć, zdzielić kijem; dostać … Słownik języka polskiego
dwa — + m. nieos. i n; dwaj, dwóch, dwu, m. os.; dwie, ż; DMs. dwóch, dwu, B. m. os. dwóch, dwu, m. nieos. i n dwa, ż dwie, C. dwom, dwu, dwóm, N. m i n dwoma, dwu, ż dwiema, dwoma 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 2» Dwóch, dwu mężczyzn idzie,… … Słownik języka polskiego
koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… … Słownik języka polskiego
Andrzej Lepper — (2002) Andrzej Zbigniew Lepper [ andʒɛj zbʲigɲɛf lɛp(p)ɛr] (* 13. Juni 1954 in Stowięcino; † 5. August 2011 in Warschau[1] … Deutsch Wikipedia
fraza — ż IV, CMs. frazazie; lm D. fraz 1. jęz. «jednostka frazeologiczna nadrzędna w stosunku do wyrażeń i zwrotów, zawierająca podmiot i orzeczenie, np. serce boli, mróz bierze, kij ma dwa końce» Fraza prosta, złożona. ∆ Fraza intonacyjna, poetycka… … Słownik języka polskiego
